چکيده
يکي از مهمتري منابعي که معارف اديان آسماني را به نسل هاي بعدي منتقل کرده، منقولاتي است که از پيشوايان ديني به آنها رسيده است. بالتبع يکي از جهات مهم در بررسي اين منقولات اثبات حجيت صدور آنهاست. از راههاي اثبات صدور اين منقولات، احراز عدالت يا حداقل وثاقت راوي است.
به برخي از قدما از جمله مرحوم شيخ طوسي نسبت داده اند که آنان قاعده اولي را در هر مومن، عدالت دانسته اند ، همانگونه که اهل تسنن نيز اصل را در صحابه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم بر عدالت گذاشته اند. آشنايي با رويکرد قدما به اصالة العدالة در عمل به اخبار و بررسي آن در واقع بررسي رويارويي علماي قديمي شيعه در برخورد با راوياني است که توثيق و تضعيفي در مورد آنها معيين نشده است؛ آيا در برخورد با اين دسته از و اشخاص و روات، به آنها اعتماد مي شده، وحکم به وثاقت مي نمودند ويا لااقل به روايات انها اعتماد مي کردند و يا اينکه به خاطر عدم احراز وثاقت و عدالت، نه به آنها اعتماد داشتند، و نه به رواياتشان اعتنا مي نمودند و نه از شهادتشان بهره مند مي شدند؟
در اين نوشتار با بررسي کلمات مختلف مرحوم شيخ به صحت و سقم اين ادعا در مورد ايشان پرداخته و آن را در ترازوي نقد گذارديم و به اين مهم دست يافتيم که عدم نگاه جامع به کلمات ايشان باعث اشتباه شده است .
دانش پژوه: جواد شفیعی افجعی
تذکر:اصل مقاله در معاونت آموزش مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام موجود می باشد.متقاضیان میتوانند جهت دریافت مقاله نام و شماره تلفن خود و نام مقاله مورد درخواست را به سامانه 50001000522790 پیامک نمایند.