چکیده
شرط، به عنوان یکی از اجزای علت تامه، نمیتواند از مشروط تأخر داشته باشد بلکه این دو بالضروره بایستی با یکدیگر تقارن زمانی و معیت وجودی داشته باشند در حالیکه چنین به نظر میرسد این ویژگی در شرط متأخر و در مثالهایی مانند مشروط شدن صحت روزه روز سابق بر انجام غسل در شب آینده نسبت به مستحاضه یا اجازه لاحق به عنوان شرط صحت و نفوذ عقد فضولی دچار اشکال شده است.
این بحث با آرای مختلفی مواجه بوده است؛ مانند تبیین شرط به عنوان مُعِد، اعتباری دانستن احکام و شرایط آنها، محصِّص و مقیِّد دانستن...